Referencje techniczne dotyczące sprzętu Cisco Cts 3000 mogą być niezwykle przydatne dla administratorów sieci i osób odpowiedzialnych za utrzymanie infrastruktury IT. Referencje techniczne dotyczące tego sprzętu mogą pomóc w określeniu, jakie funkcje są dostępne, jak działa sprzęt i jakiego rodzaju dane można z niego uzyskać. Referencje techniczne mogą również pomóc w identyfikacji wszelkich problemów, jakie można napotkać podczas używania sprzętu. Referencje techniczne mogą również zawierać informacje na temat najnowszych aktualizacji, aktualnych wersji systemów operacyjnych i wszelkich innych narzędzi, które mogą pomóc w optymalizacji wydajności sprzętu. Referencje techniczne mogą również zawierać instrukcje dotyczące konfiguracji i instalacji sprzętu, a także porady dotyczące monitoringu i zabezpieczeń.
Ostatnia aktualizacja: Referencje techniczne dotyczące sprzętu Cisco Cts 3000
Systemy z serii Cisco CTS 3000 należą do flagowych systemów telepresence firmy Cisco. Są to nie tylko pojedyncze systemy, ale kompletne zestawy do sal z systemem telepresence, wyposażone w trzy 65-calowe wyświetlacze, potrójną kamerę, mikrofony, inteligentny system oświetlenia oraz stół dla maksymalnie sześciu uczestników (do 18 osób w przypadku Cisco CTS 3210). Jak zwykle w przypadku tego typu systemu telepresence, konferencje pomiędzy lokalizacjami wyposażonymi w odpowiednie rozwiązania dadzą poczucie przebywania w tym samym pomieszczeniu, pozwalając w ciągu kilku sekund zapomnieć, że od pozostałych uczestników konferencji dzieli nas kilka tysięcy kilometrów.
Użytkowany w szpitalu sprzęt medyczny posiada paszporty techniczne założone przez użytkownika. W instrukcji przygotowanej przez producenta brakuje postanowień dotyczących zakresu przeglądu i jego częstotliwości.
Jaka powinna być częstotliwość przeglądu technicznego sprzętu, aparatury i urządzeń medycznych?
Sprzęt, aparatura i urządzenia medyczne można zaliczyć do maszyn. Przez maszyny, zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy. (Dz. U. Nr 191, poz. 1596 z późn. zm. ) - dalej r. m. w. u. m., należy rozumieć wszelkie maszyny i inne urządzenia techniczne, narzędzia oraz instalacje użytkowane podczas pracy. Zgodnie z r. sprzęt, aparatura i urządzenia medyczne zaliczane do maszyn powinny być poddawane okresowym kontrolom przez jednostki działające na podstawie odrębnych przepisów albo osoby upoważnione przez pracodawcę i posiadające odpowiednie kwalifikacje. Nie wskazano jednak zakresu i częstotliwości kontroli tych maszyn.
Wymagania w zakresie kontroli maszyn i urządzeń medycznych bez podania ich zakresu oraz częstotliwości zawarto także w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinno odpowiadać medyczne laboratorium diagnostyczne (Dz. Nr 43, poz. 408 z późn. l. d. oraz w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi (Dz. Nr 180, poz. 1325) - dalej r. b. p. r.
Zgodnie z § 2 ust. 1-3 r. pracodawca powinien podjąć działania mające na celu zapewnienie, że maszyny udostępnione pracownikom na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę są właściwe do wykonywania pracy lub odpowiednio przystosowane do jej wykonywania oraz mogą być użytkowane bez pogorszenia bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników. Ponadto pracodawca, dokonując wyboru maszyny, powinien brać pod uwagę specyficzne warunki i rodzaj wykonywanej pracy, a także istniejące w zakładzie pracy lub w miejscu pracy zagrożenia istotne dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, w szczególności na stanowisku pracy; pracodawca powinien uwzględniać dodatkowe zagrożenia związane z użytkowaniem maszyny. Pracodawca powinien również zastosować odpowiednie rozwiązania mające na celu zminimalizowanie ryzyka związanego z użytkowaniem maszyn, jeżeli maszyny nie mogą być użytkowane bez ryzyka dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników.
W § 26-29 r. wskazano rodzaje kontroli, jakim podlegają maszyny. W przypadku gdy bezpieczne użytkowanie maszyn jest uzależnione od warunków, w jakich są one instalowane, pracodawca powinien poddać maszyny wstępnej kontroli po ich zainstalowaniu, a przed przekazaniem do eksploatacji po raz pierwszy oraz kontroli po zainstalowaniu na innym stanowisku pracy lub w innym miejscu. Kontroli tych dokonują jednostki działające na podstawie odrębnych przepisów albo osoby upoważnione przez pracodawcę i posiadające odpowiednie kwalifikacje.
Pracodawca powinien zapewnić, aby maszyny narażone na działanie warunków powodujących pogorszenie ich stanu technicznego, co może spowodować powstawanie sytuacji niebezpiecznych, poddane były:
1) okresowej kontroli, a także badaniom przez jednostki działające na podstawie odrębnych przepisów albo osoby upoważnione przez pracodawcę i posiadające odpowiednie kwalifikacje;
2) specjalnej kontroli przeprowadzanej przez jednostki albo osoby wskazane powyżej, w przypadku możliwości pogorszenia bezpieczeństwa związanego z maszyną, a będącego wynikiem prac modyfikacyjnych, zjawisk przyrodniczych, wydłużonego czasu postoju maszyny oraz niebezpiecznych uszkodzeń oraz wypadków przy pracy.
Należy wspomnieć, że wyniki kontroli powinny być rejestrowane i przechowane, do dyspozycji zainteresowanych organów, zwłaszcza nadzoru i kontroli warunków pracy, przez okres 5 lat od dnia zakończenia tych kontroli, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.
Zgodnie z r. urządzenia medyczne laboratorium diagnostycznego powinny być poddawane okresowej kontroli. W § 5 ust. 3-4 r. wskazano, że aparaturę pomiarowo-badawczą poddaje się badaniom i kontroli z częstotliwością wynikającą z rodzaju aparatury i wskazań wytwórców, a laboratorium jest zobowiązane do prowadzenia kart urządzeń wchodzących w skład wyposażenia laboratorium, w których ewidencjonuje się przeprowadzone kontrole techniczne, naprawy i terminy wyznaczonych przeglądów oraz określa się zasady dopuszczenia do eksploatacji. W r. nie wskazano jednak zakresu i częstotliwości kontroli urządzeń medycznych laboratorium diagnostycznego.
Zgodnie z § 22 ust. 1 pkt 3 i 8 r. w pracowni rentgenowskiej powinny znajdować się w oryginale lub uwierzytelnionych odpisach dokumentacja techniczna dotycząca budowy, działania i obsługi aparatów rentgenowskich, w tym także urządzeń sygnalizacyjnych i blokujących, a także zapisy dotyczące wewnętrznych testów kontroli parametrów technicznych aparatów rentgenowskich i obróbki błon rentgenowskich w ciemni oraz dokumenty spełniania testów akceptacyjnych urządzeń nowo instalowanych. nie wskazano jednak zakresu i częstotliwości kontroli urządzeń radiologicznych.
Regulacji dotyczących zakresu przeglądów i ich częstotliwości należy szukać w instrukcji producenta sprzętu, aparatury i urządzeń medycznych. Producent jest zobowiązany do przekazania tych informacji w instrukcji na mocy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 października 2008 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla maszyn (Dz. Nr 199, poz. 1228) - dalej r. z.
Zgodnie z § 58 r. maszyna wprowadzana do obrotu lub oddawana do użytku musi być wyposażona w instrukcje. Instrukcja powinna być sporządzona w co najmniej jednym języku oficjalnym Unii Europejskiej. Na takiej wersji lub wersjach językowych, zweryfikowanych przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, powinien być umieszczony napis "Instrukcja oryginalna". Jeżeli "Instrukcja oryginalna" nie istnieje w języku lub językach oficjalnych państwa członkowskiego, w którym maszyna będzie użytkowana, tłumaczenie na ten język lub języki powinno zostać dostarczone przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela albo przez osobę wprowadzającą maszynę na dany obszar. Tłumaczenie powinno być opatrzone napisem "Tłumaczenie instrukcji oryginalnej". Maszyna powinna być wyposażona w "Instrukcję oryginalną" oraz, jeżeli ma to zastosowanie, w "Tłumaczenie instrukcji oryginalnej". W uzasadnionych przypadkach instrukcja konserwacji maszyny przeznaczona do korzystania przez wyspecjalizowany personel zatrudniony przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela może być napisana tylko w języku, którym posługuje się personel. Treść instrukcji, oprócz opisu zastosowania zgodnego z przeznaczeniem, powinna również uwzględniać możliwe do przewidzenia niewłaściwe użycie.
Zgodnie z § 59 ust. 1 r. instrukcje powinny też zawierać informacje odnośnie zakresu czynności regulacyjnych i konserwacyjnych, jakie powinien wykonywać użytkownik oraz środków zapobiegawczych stosowanych przy regulacji i konserwacji. Instrukcje powinny omawiać bezpieczne przeprowadzanie regulacji i konserwacji, w tym środki ochronne, jakie należy podjąć w trakcie tych czynności.
Jeżeli producent sprzętu, aparatury i urządzeń medycznych nie dostarczył omawianej instrukcji, pracodawca powinien wystąpić do producenta o wskazanie zakresu i częstotliwości czynności regulacyjnych i konserwacyjnych, jakie powinien wykonywać użytkownik oraz zapobiegawczych środków stosowanych przy regulacji i konserwacji.
Krzysztof Zamajtys
Wtyczka DE-9 używana do połączeń szeregowych wg standardu RS-232 | ||||||||||
| Typ interfejsu | szeregowy | Transfer typ. do 115, 2 kb/s (w niektórych implementacjach, np. modemy jako karty wewn., do 230, 4 kb/s), w trybie synchronicznym do 1 Mb/s | Długość magistrali do ok. 15 m (nie określono w standardzie) | Liczba portów typowo 1 lub 2 | Liczba urządzeń jedno na każdy port | Rodzaj złącza DE-9 lub DB-25 | Zasilanie przez interfejs nie | Hot plugging | Zastosowanie | modemy, telefony komórkowe, łączenie dwóch komputerów kablem null modem, starsze drukarki, Tunery satelitarne, sprzęt specjalistyczny, diagnostyka samochodowa, programowanie układów logicznych |
|---|
Port szeregowy (RS-232) gniazdo męskie
RS-232 lub EIA-232 – standard szeregowej transmisji danych między urządzeniami elektronicznymi[1][2]. Opisuje sposób połączenia urządzeń DTE (ang. Data Terminal Equipment) tj. urządzeń końcowych danych (np. komputer) oraz urządzeń DCE ( Data Communication Equipment), czyli urządzeń komunikacji danych (np. org/wiki/Modem" title="Modem">modem).
Standard określa nazwy styków złącza oraz przypisane im sygnały a także specyfikację elektryczną obwodów wewnętrznych. Standard ten definiuje normy wtyczek i przewodów portów szeregowych typu COM.
Standard RS-232 ( Recommended Standard) opracowano w 1962 roku na zlecenie amerykańskiego stowarzyszenia producentów urządzeń elektronicznych (Electronic Industries Alliance) w celu ujednolicenia parametrów sygnałów i konstrukcji urządzeń zdolnych do wymiany danych cyfrowych za pomocą sieci telefonicznej[3].
RS-232 jest magistralą komunikacyjną przeznaczoną do szeregowej transmisji danych. Najbardziej popularna wersja tego standardu, RS-232C pozwala na transfer na odległość nie przekraczającą 15 m z szybkością maksymalną 20 kb/s[3].
W przypadku komputerów PC porty RS-232 początkowo obsługiwane były przez układy 8250 (PC, XT), później 16450 (AT, 80386, pierwsze i486), następnie przez zintegrowane z płytą główną 16550A. Układy te są ze sobą wstecznie zgodne, jednak kolejne wersje mają coraz większy bufor FIFO. Układ 16550A ma standardowo bufor 2x 16 bajtów. Zwiększenie długości kolejki FIFO skutkowało obniżeniem częstotliwości przerwań generowanych przez port przy przesyłaniu danych. Na potrzeby zastosowań profesjonalnych (np. równoczesna obsługa wielu szybkich modemów w systemach typu BBS) stosowano często specjalizowane karty RS-232 z jeszcze większymi buforami (np. 16650 czy karty procesorowe). Znane były rozwiązania pozwalające na podłączenie do 1024 urządzeń RS-232, przy zachowaniu pełnej prędkości przez port i buforami rzędu 1024 bajty na port. Część kart tego typu pozwalała także na ustawianie wyższego zegara wskutek czego prędkości układu był większe niż ustawienia standardowe – przy dużej wielkości kolejki FIFO pozwalało to na uzyskiwanie dużych (często niestandardowych – jak w przypadku modemów ZyXel 76800 b/s) prędkości. Spotkać można było na rynku modemy komunikujące się z portem RS-232 z prędkościami do 421 kb/s, a nawet 921, 6 kb/s (np. Yuko, Goramo).
Specyfikacja napięcia definiuje "1" logiczną jako napięcie -3 V do -15 V, zaś "0" to napięcie +3 V do +15 V[4]. Poziom napięcia wyjściowego natomiast może przyjmować wartości -12 V, -10 V, +10 V, +12 V, zaś napięcie na dowolnym styku nie może być większe niż +25 V i mniejsze niż -25 V. Zwarcie dwóch styków RS-232 nie powinno powodować jego uszkodzenia. W praktyce warunek ten nie zawsze jest przestrzegany.
Sygnały w PC[edytuj | edytuj kod]
Widok gniazda PC (męskiego) typu DE-9 | Numer | Kierunek | Oznaczenie | Nazwa angielska | Nazwa polska | 9 pin | 25 pin | 1 | 8 | DCE – > DTE | DCD | Data Carrier Detected | poziom sygnału odbieranego[5] | 2 | 3 | RxD | Receive Data | dane odbierane[5] | DCE < – DTE | TxD | Transmit Data | dane nadawane[5] | 4 | 20 | DTR | Data Terminal Ready | gotowość DTE[5][a] | 5 | 7 | DCE – DTE | GND | Signal Ground | masa sygnałowa[5] | 6 | DSR | Data Set Ready | gotowość DCE[5][a] | RTS | Request to Send Data | żądanie nadawania[5] | CTS | Clear to Send Data | gotowość do nadawania[5] | 9 | 22 | RI | Ring Indicator | wskaźnik wywołania[5] | 9-19; 21; 23-25 | NC | niewykorzystane[b] |
Zworki na wtyku kontrolnym[edytuj | edytuj kod]
Podłączenie do PC (lub innego DTE) tak wykonanego wtyku powoduje, że dostaje on z powrotem wszystkie wysłane dane – taki wtyk służy do testowania poprawności działania portu RS-232 w DTE.
Protokoły transmisji danych[edytuj | edytuj kod]
Asynchroniczny: stan nieaktywny linii odpowiada logicznej 1, każdy bajt jest przesyłany niezależnie, jest poprzedzony bitem START (stan 0), po którym są przesyłane bity danych począwszy od najmniej znaczącego[3] (stosuje się bajt od 5 do 9 bitów), po nich opcjonalnie bit parzystości[3] (do wyboru: tak, by łączna liczba jedynek w danych i tym bicie była parzysta (Even Parity), albo nieparzysta (Odd Parity), albo by miał określoną wartość 0 albo 1 (Stick Parity) - łącznie 4 możliwości), na koniec bit (lub bity) STOP[3] (stan 1; dla słowa 5-bitowego 1 lub 1, 5 bitu, dla dłuższych 1 lub 2; jest to gwarantowany odstęp przed bitem START następnego bajtu, może on jednak być dowolnie długi); bity mają jednakowy czas trwania określony przez stronę wysyłającą, strona odbierająca odmierza czas od zbocza 1→0 na początku bitu start i próbkuje stan w połowie długości bitu; wykrycie wartości '1' w połowie bitu START jest interpretowane jako "fałszywy start"; wykrycie wystąpienia '0' pół odstępu czasu po rozpoczęciu bitu STOP jest interpretowane jako "błąd ramki" (framing error).
Synchroniczny: DCE (modem) podaje sygnały TxC (nie musi go podawać, lub może być nieprawidłowy, kiedy nie daje CTS) i RxC (nie musi go podawać, lub może być nieprawidłowy, gdy nie daje DCD), a DTE (terminal) wysyła (TxD) lub odbiera (RxD) kolejne bity danych; żeby ustalić przy odbieraniu, gdzie jest granica bajtów, dane są poprzedzone serią bajtów SYN (0x16 - DTE musi analizować je i wykryć, o ile bitów trzeba przesunąć dane, by uzyskać taką wartość), po których następuje znak rozpoczynający pakiet danych (np. SOH - 0x01) i kolejne bajty, bez możliwości "zaczekania" (najwyżej z możliwością wysłania danych nieznaczących); dane mają strukturę określającą ich przeznaczenie (np. dane do wyświetlenia, dane do wydrukowania, sterowanie terminalem – to, co w protokole TCP/IP określa "port"), i gdzie jest ich koniec; zwykle dla kontroli poprawności transmisji pakiet zawiera dodatkowe dane do jej sprawdzenia, czasem jest to różnica symetryczna wszystkich bajtów, częściej CRC; z powodu konieczności synchronizacji przesyłanie danych wyłącznie pakietami; liczba bitów pomiędzy pakietami nie musi być wielokrotnością bajta.
Modemy half- i full-duplex[edytuj | edytuj kod]
RS-232 (niesymetryczny) został przedstawiony w roku 1962 i pomimo pogłosek o jego przedwczesnym wycofaniu, pozostał szeroko używany w przemyśle. Według specyfikacji RS-232 zezwala na przesyłanie danych od nadajnika do odbiornika ze stosunkowo niskim transferem (do 20 kb/s), z maksymalną prędkością na krótkich odcinkach (do 15 m)W celu nawiązania komunikacji full-duplex ustalane są niezależne kanały transmisyjne. Sygnały RS-232 są przedstawione za pomocą poziomów napięcia, mierzone względem wspólnego poziomu masy. Stan nieaktywny "idle" ("MARK") ma ujemny poziom sygnału, natomiast stan aktywny "active" ("SPACE") ma dodatni poziom sygnału. RS-232 posiada sporą liczbę linii synchronizujących transmisję (głównie używane z modemami), oraz określony protokół komunikacyjny. Podłączenie urządzenia do modemu bez wyłączenia obsługi linii synchronizujących (programowo lub sprzętowo) może przysporzyć wiele problemów. Sygnał RTS (żądanie nadawania) jest użyteczny w pewnych określonych aplikacjach.
Sygnały RS-232 są przedstawione za pomocą poziomów napięcia, mając na względzie wspólny poziom masy. Ten typ sygnałów sprawdza się dobrze w komunikacji pomiędzy dwoma stacjami (point to point) przy niskiej prędkości przesyłania danych. org/wiki/Port_(sprz%C4%99t_komputerowy)" title="Port (sprzęt komputerowy)">Porty RS-232 w komputerze PC są przypisane do pojedynczego urządzenia. Port COM1 może być portem myszki, a port COM2 może być użyty do podłączenia modemu. Jest to przykład komunikacji między dwoma stacjami (point to point) (jeden port komunikuje się z jednym urządzeniem). Sygnały RS-232 wymagają wspólnego "zera" pomiędzy komputerem PC a przyłączonym urządzeniem. Długość przewodów powinna być ograniczona do 30–60 m przy przesyłaniu asynchronicznym oraz 15 m przy przesyłaniu synchronicznym (co w pewnych przypadkach może powodować zakłócenia). Przesyłanie synchroniczne posiada zegar nadawania i odbierania, który ogranicza maksymalną długość linii synchronizującej. Pokrótce, port RS-232 został stworzony do komunikacji z urządzeniami lokalnymi i obsługuje jedno urządzenie transmisyjne (DCE) i jedno końcowe (DTE).
Modem full-duplex może jednocześnie odbierać i wysyłać, DTE współpracujący z takim modemem zwykle włącza na stałe sygnał RTS, aby uniknąć opóźnień na synchronizację modemów.
Modem half-duplex nie może robić obu tych rzeczy naraz – podanie RTS powoduje odczekanie na przerwę w sygnale nośnym (DCD) i wysłanie sygnału nośnego – po uzyskaniu stabilnego połączenia do wysyłania z modemem z drugiej strony modem podaje sygnał CTS; po zakończeniu wysyłania danych (ale nie wcześniej) DTE musi wyłączyć RTS, aby modem przestał wysyłać sygnał nośny i pozwolił, by modem z drugiej strony mógł rozpocząć wysyłanie.
Różne warianty złącz[edytuj | edytuj kod]
(TIA-574)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nazwa sygnału DSR bywa mylnie tłumaczona jako „wypełniony bufor (gotowość transmisji)”, a DTR jako „przetworzono dane (gotowość odbioru)” – w rzeczywistości oznaczają one gotowość urządzeń do pracy (czyli, że mają włączone zasilanie i wykonały reset po włączeniu) – angielskie nazwy „Data Set” i „Data Terminal” oznaczają urządzenia, a nie ich stany.
- ↑ Sygnały te nie są wykorzystywane przy łączności asynchronicznej (standardowy PC miał tylko taką) – łączność synchroniczna używała jeszcze innych sygnałów, np. zegarowych do odbioru i wysyłania danych (RxC i TxC), które przy łączności asynchronicznej są zbędne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Burkhard Kainka, Messen, Steuern, Regeln über die RS 232-Schnittstelle, Franzis Verlag, 1997, ISBN 3-7723-6058-0.
- Joe Campbell, V 24 / RS-232 Kommunikation, Sybex-Verlag, 1984, ISBN 3-88745-075-2.
- Wojciech Mielczarek, Szeregowe interfejsy cyfrowe, Gliwice: Helion, 1993, ISBN 83-85701-23-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis standardu (ang. )
- The RS-232 protocol, [w:] Ben Eater [online], YouTube, 5 listopada 2022 (ang.
